شب ها که دخترک دلتنگ می شود

خیلی سال پیش باید کسی پیدا می شد و برایم می خواند:" و مکروا و مکر الله والله خیرالماکرین
و آنان دست به فریب زدند و خدا هم مکر کرد و خدا بهترین مکر کنندگان است. " باید کسی بود
بهم می گفت جواب حیله، حیله است. جواب دروغ، دروغ . جواب خنجری که از پشت می زنند
خنجری از پشت است نه یک ضربه ی مستقیم و از رو. باید کسی برایم حرف می زد قبل از
اینکه من این آدمی شوم که حالا هستم. قبل از اینکه همه ی کینه و نفرتم را ار دورویی و پستی
کسی توی صورتش تف کنم و برای خودم دشمن بالقوه بسازم.
باید کسی روشنم می کرد. بهم می فهماند نباید هر چه که در دل هست را رو کرد.

کسی نبود. نگفت. سرم به همه ی سنگ ها خورد. شکست. هزار بار. کسی نبود از درد سنگ
ها برایم بگوید. از راه های که از آسمانشان سنگ می بارد. همه ی راه های زندگی را خودم تنها
رفتم. درد همه ی سنگ ها را تنها کشیدم.
اما چرا هنوز هم آدم نشده ام و نمی توانم آدم های حیله گر را فریب بدهم و جوری بهشان
ضربه بزنم که ندانند از کجا خورده اند؟